Nieodpowiednie żywienie cieląt może doprowadzić do rozwoju kwasicy żwacza
Naukowcy z Uniwersytetu w Wisconsin Madison sprawdzili, czy w wyniku błędów żywieniowych cielęta mogą zapaść na kwasicę żwacza. W tym celu grupa 5 cieląt buhajków (grupa doświadczalna zakwaszona) od 3. tygodnia życia otrzymywała – oprócz preparatu mlekozastępczego – mieszankę startową złożoną z 43% skrobi, 15% włókna surowego i 58% węglowodanów. Pozostałym 5 cielętom (grupa kontrolna otrzymująca paszę o dużej zawartości włókna surowego) podawano dawkę zawierającą 35% skrobi, 25% włókna surowego i 48% węglowodanów.
Jakie wyniki uzyskano?
W grupie doświadczalnej wartość pH w żwaczu ustabilizowała się na poziomie 5,5, a w grupie kontrolnej (z paszą o dużej zawartości włókna surowego) – na poziomie 5,7.
Najniższą wartość pH obserwowano w tygodniu po odsadzeniu. Cielęta w grupie doświadczalnej, w 4. tygodniu eksperymentu pobierały mniej suchej masy w porównaniu z cielętami grupy kontrolnej. Masa ciała cieląt w grupie doświadczalnej (z większą zawartością skrobi) była między 5. a 16. tygodniem niższa niż u cieląt w grupie kontrolnej (grupa z paszą o wyższej zawartości włókna surowego). Objętość żwacza wzrastała wraz z wiekiem i była u cieląt w grupie kontrolnej większa. Długość i szerokość brodawek żwaczowych nie różniła się pomiędzy analizowanymi grupami żywieniowymi, ale u zwierząt w grupie doświadczalnej degradacja tkanki była wyraźniejsza. Objawy kwasicy żwacza u cieląt są podobne do objawów u dorosłych osobników.
W przyszłości wskazane są badania, czy kwasica żwacza w pierwszych tygodniach życia zwierząt ma wpływ na podatność na tę chorobę w późniejszym okresie życia krów.
Źródło: Gelsinger i inni, 2020
Zdjęcie: Unsplash
Zdjęcie: Unsplash
