Budki to inwestycja w zdrowie cieląt

Dlaczego warto zainwestować w budki dla cieląt typu igloo?

– Budki igloo okazały się strzałem w dziesiątkę, ponieważ cielęta w nich są odizolowane, co zapobiega roznoszeniu się chorób. W budynkach starego typu cały czas mieliśmy duże problemy z biegunkami u cieląt. Budki tę kłopotliwą kwestię zupełnie rozwiązały, ponadto mamy też znacznie mniej przypadków chorób płucnych niż przed zastosowaniem budek – podkreślił Lucjan Rogaś dodając, że budki nie są tanie w zakupie, ale są bardzo tanie w eksploatacji, szybko zwraca się koszt ich zakupu, ponieważ cielęta są zdrowsze, lepiej przyrastają i jest mniej upadków oraz wydatków na obsługę weterynaryjną. Dlatego on zakup budek typu igloo traktuje jak inwestycję.

Bardzo łatwa jest też dezynfekcja budek, którą rolnik zawsze przeprowadza przed zasiedleniem budki przez kolejne cielę.

– Budkę przeciągamy do hali, gdzie myjemy ją przy użyciu myjki ciśnieniowej, następnie po wyschnięciu budka jest dezynfekowana. Ta czynność trwa bardzo krótko tym bardziej, że ogrodzenie budki jest wyposażone w kółka. Najpierw podnosimy ogrodzenie i cielę może swobodnie wyjść. Następnie na ogrodzenie kładziemy budkę i na kółkach możemy ją przeciągnąć w dowolne miejsce – wyjaśnił Lucjan Rogaś dodając, że w nowo wybudowanych cielętnikach łatwo przeprowadzić dezynfekcję i utrzymać odpowiedni mikroklimat dla cieląt, ale nie w starych stropowych budynkach, jakie on ma do dyspozycji.

Będą też zbiorowe

Cielęta od razu po wycieleniu trafiają do budek indywidualnych, gdzie cieliczki pozostają przez 4 tygodnie i w tym czasie mają usuwane zalążki rogów, a buhajki po tygodniu są sprzedawane. Przez pierwszy tydzień cielęta pobierają siarę i pełne mleko matki, a potem przechodzą na preparat mlekozastępczy. W 4 dniu po urodzeniu mają do dyspozycji wodę oraz paszę typu musli. Cieliczki z budek indywidualnych przechodzą do kojców grupowych, które w przyszłości rolnik chce zastąpić zbiorowymi budkami typu igloo mogącymi pomieścić 5–7 cieląt. Jeszcze przed jesienią Lucjan Rogaś planuje wykonać zadaszenie nad budkami w formie wiaty, która ochroni cielęta przed deszczem i śniegiem.

– Niektóre cielęta chowają się przed deszczem, ale nie wszystkie. Te które lubią zmoknąć mogą mieć problemy zdrowotne, dlatego chcemy zadaszyć nasze budki, ponadto dokupimy kolejne 5 budek indywidualnych i 2 zbiorowe – powiedział hodowca.

Ogrodzenie budek oprócz funkcjonalnych kółek posiada możliwość zawieszenia dwóch wiaderek, w jednym jest pasza musli, a w drugim woda. Oba wiaderka są chronione przed deszczem specjalną pokrywą, którą cielę w intuicyjny sposób podnosi i opuszcza, odpowiednio zaczynając pobierać pasze i kończąc tę czynność. Ponadto na czas pobierania pójła zawieszane jest trzecie wiaderko ze smoczkiem.

• Budka ze złożonym ogrodzeniem, teraz wystarczy położyć budkę wraz z ogrodzeniem do przodu i można ją przeciągnąć na kółkach w dowolne miejsce gospodarstwa

• Budki wyposażono w specjalne pokrywy, które chronią paszę i wodę przed zanieczyszczeniem i deszczem

Hodowca postawił na montbeliardy

Lucjan Rogaś utrzymuje bydło rasy montbeliarde, od przeciętnej krowy doi 9300 kg mleka w 305 dni laktacji, co daje mu pod względem wydajności drugie miejsce w kraju w tej rasie. Rolnik podkreśla, że jest to bydło bezproblemowe w porównaniu z delikatnym i wymagającym hf-em.

– Główną zaletą rasy montbeliarde jest jej uniwersalność, to typ mięsno-mleczny. Jest to bydło wytrzymałe fizycznie, ma lżejsze wycielenia od hf-a ze względu na szersze miednice. Korzystniejsza jest też budowa nóg. Duże korpusy i stosunkowo mocne umięśnienie sprawiają, że bardzo dobrze spieniężają się buhajki oraz krowy brakowane. Krowy montbeliarde mają mniejsze wymagania żywieniowe niż hf-y. Ponadto żyją znacznie dłużej, najstarsze z nich w naszym stadzie mają 11 lat, a przeciętna krowa jest u nas dojona przez okres 6–7 laktacji – powiedział Lucjan Rogaś dodając, że montbeliardy są rasą stosunkowo późno dojrzewającą dlatego jałówki kryje w wieku 18 miesięcy, a jeszcze inną zaletą jest duża zdrowotność wymion.

• Lucjan Rogaś gospodaruje z żoną Beatą oraz synem Łukaszem na 59 ha, w tym 23 ha własnych we wsi Wrząca Wielka (gm. Koło). Uprawia kukurydzę, lucernę i trawy. Utrzymuje 147 sztuk bydła rasy montbeliarde, w tym 70 krów. Rocznie dostarcza 600 tys. l mleka do Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Kole.
  
  

Andrzej Rutkowski
Zdjęcia: Andrzej Rutkowski