Praktyczne i tanie rozwiązania w oborze

Zdarza się, że podczas jedzenia krowy przerzucają lub rozdmuchują paszę. Niestety część dawki zazwyczaj trafia na część legowiskową, co może być przyczyną np. zapychania się posadzki rusztowej.

Jednym ze sposobów na ograniczenie przerzucanie dawki z korytarza paszowego jest zamontowanie w górnej części drabiny paszowej siatki ochronnej.

        

Stół paszowy narażony jest na działanie kwasów z kiszonek, które mogłyby zniszczyć powierzchnię betonową, a uszkodzona posadzka to doskonałe miejsce dla rozwoju bakterii. Bardzo często boczne powierzchnie stołu wykładane są gresem. Częstym błędem było układanie zbyt wąskiej warstwy tych płytek.

Gres powinien przebiegać wzdłuż stołu paszowego na szerokości 75 lub 90 cm (2,5 lub 3 płytki 30 x 30 cm). Co ważne, już podczas zalewania betonu stołu paszowego należy wykonać specjalne zagłębienie pod płytki, przez co po ich zamontowaniu powstanie równa i jednolita powierzchnia stołu. To ogranicza możliwość rozwoju szeregu bakterii i mikroorganizmów, który mogłyby się rozwijać w szczelinach. Innym rozwiązaniem, będącym alternatywa dla gresu jest pokrycie bocznych powierzchni stołu farbą epoksydową. Charakteryzuje się ona wysoką odpornością chemiczną i mechaniczną np. na ścieranie.

Coraz popularniejszym rozwiązaniem jest też wykonywanie całego korytarza paszowego z gładkiej, łatwej do oczyszczenia i wyjątkowo trwałej posadzki przemysłowej.

 

W oborach z posadzką rusztową praktycznym rozwiązaniem jest umieszczenie w sąsiedztwie stołu paszowego dodatkowego progu o szerokości około 30–40 cm i wysokiego na 10 cm. Dzięki niemu krowy nie odtwórcą się tyłem przy korytarzu paszowym a tym samym nie zanieczyszczą go. Ponadto podczas pobierania paszy zwierzęta pewniej stoją przednimi kończynami na pełnej posadzce niż na podłodze szczelinowej.

Posadzka w dojarni musi być przeciwpoślizgowa i łatwa do mycia. Podłoga na stanowiskach udojowych powinna być również położona z niewielkim około 2 procentowym spadkiem w kierunku wejścia do dojarni. To rozwiązanie nie tylko ułatwia czyszczenie i odpływ wody, ale i poprawi wchodzenie i ustawianie się krów na hali

 

Powszechnym rozwiązaniem zarówno w oborach uwięzionych, jak i wolnostanowiskowych jest wentylacja grawitacyjna, w której za odprowadzanie „zużytego” powietrza odpowiada wywiewna szczelina w kalenicy przykryta świetlikiem. Wielu hodowców użytkujących budynki, w których zastosowano takie rozwiązanie zwraca uwagę na długość szczeliny kalenicowej. Im szczelina jest dłuższa, tym lepiej, ponieważ ogranicza to problemy z odpływem powietrza przy ścianach szczytowych.

Oczywiście większość producentów ze względów czysto technicznych świetliki umieszcza w odległości co najmniej 2 m od ścian szczytowych. Niestety w miejscu pełnego dachu powietrze może kumulować się i skraplać, a to powoduje nie tylko szybsze zanieczyszczanie płyt dachowych, ale może skutkować również przyspieszeniem korozji elementów metalowych.

           

          
 
6. POIDŁO PRZY DOJARNI

Wysokowydajne krowy potrzebują nie tylko dużo wody (nawet do 150 litrów na dziennie), ale piją ją bardzo szybko. Dlatego też wydajność poideł powinna być dostosowana do tempa pobierania wody. Nie spełnienie tego warunku odbija się na wydajności mlecznej krów. Jak mówią praktycy, w oborach wolnostanowiskowych zalecane jest stosowanie poideł korytowych (wannowych) zamiast jedno lub dwukomorowych izolowanych.

 

Najprostszym a zarazem najtańszym rozwiązaniem do oddzielania korytarza paszowego od części legowiskowej jest umieszczenie drewnianego progu (ok. 30 cm wysokości od strony korytarza paszowego) wraz z zamontowaną pojedynczą rurą o średnicy około 5 cm. W tym rozwiązaniu ważne jest, aby rura była przesunięta około 30 cm w kierunku stołu paszowego. Taki sposób montażu nie będzie ograniczał ruchu zwierząt, a w konsekwencji wyeliminuje możliwość powstawania schorzenia skóry karku bydła, które oczywiście nie pozostałyby bez wpływu na produkcyjność zwierząt. Rura powinna mieć możliwość regulacji zarówno w pionie, jak i poziomie (możliwość wysunięcia), tak aby można było zmieniać jej położenie w trakcie eksploatacji obiektu.

 

Często warunki lokalowa ograniczają możliwość umieszczenia płyty obornikowej w sąsiedztwie obory. Konieczne staje się więc jego przewożenie. Pomocne przy załadunku wygarniętego obornika szuflą mogą być specjalne metalowe lub betonowe ograniczniki zbudowane w formie pionowej ściany wysokiej na ok. 1 metr z bocznymi elementami ograniczającymi wydostanie się obornika

 

Pomysłowym rozwiązaniem jest możliwość odprowadzenia wody deszczowej z dachu na zewnątrz lub wprowadzanie jej do kanałów podrusztowych co jest zalecane w przypadku gęstej gnojowicy. Takie możliwości daje zastosowanie specjalnej ruchomej klapy odpływowej

                        

Zdjęcia: Przemysław Staniszewski