Coraz częściej stosuje się krótszy okres zasuszenia
Okres zasuszenia poniżej 40. dni prowadzi do wyższej wydajności, większej skuteczności inseminacji oraz ma pozytywny wpływ na prawidłowy metabolizm krów. Z tego względu, coraz częściej stosuje się krótszy okres zasuszenia, poniżej 6–8 tygodni (42–56 dni).
Rodzi to pytanie, czy skrócenie okresu zasuszenia poprzez celowe wcześniejsze zasuszenie lub przez przedwczesne wycielenie (ciąże bliźniacze), może prowadzić do niepożądanych pozostałości substancji hamujących w mleku?
Jaki wpływ ma skrócony okres zasuszenia na poziom pozostałości antybiotyków w siarze i mleku?
Grupa robocza z Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego przeprowadziła badanie mające na celu ustalenie, jaki wpływ ma skrócony okres zasuszenia na poziom pozostałości antybiotyków w siarze i mleku. W tym celu 19 krów zostało poddane leczeniu antybiotykiem (virbactanem – zawierającym substancję czynną cefquinom), na 57 dni przed przewidywanym terminem porodu. Druga dawka antybiotyku została podana krowom do 3 ćwiartek, odpowiednio na 7, 14 i 21 dni przed planowanym wycieleniem (grupa 1, 2, 3). Czwarta ćwiartka została pozostawiona jako kontrolna.
Wyniki: Pozostałości antybiotyków w ćwiartkach kontrolnych, które zostały poddane leczeniu tylko raz, przy dłuższym okresie zasuszenia wynosiły 3 ng/g substancji czynnej (cephquinom), czyli dużo poniżej górnej granicy pozostałości antybiotyków wynoszącej 20 ng/g (MRL: maxiumum residue limit – maksymalny limit pozostałości) i tylko nieznacznie powyżej progu wykrywalności.
Pomiędzy trzema grupami istniały istotne różnice w wydalaniu antybiotyku z organizmu. Podczas gdy pozostałości antybiotyku w grupie pierwszej, której podano antybiotyk na 7 dni przed planowanym wycieleniem były do piątego udoju wyższe niż w pozostałych dwóch grupach, to grupa 2 i 3 nie różniły się znacznie między sobą.
Maksymalne stężenie pozostałości zostało obniżone w grupie 3, po siódmym doju, w grupie 2 po dwudziestym doju i w grupie 1 po dwudziestu czterech dojach. Najpóźniej 28 dni po zastosowaniu leków, stężenie pozostałości we wszystkich próbkach było wyraźnie niższe od wartości dopuszczalnej.
Wniosek: Mleko spożywcze po upływie karencji było bezpieczne we wszystkich przebadanych ćwiartkach. Naukowcy zalecają jednak wprowadzenie zróżnicowanego okresu karencji w zależności od fazy zasuszenia.
-
We wszystkich grupach stężenie substancji czynnej spada pomiędzy 3. a 5. udojem. Do 25. doju wszystkie wartości znajdują się poniżej granicy wykrywalności
Bertulat i inni., 2017
Zdjęcie Pixabay
